Her Şey Yolunda

Mirket… Firavun faresi de deniyor aynı zamanda. (inanması güç ama fare gibi bir hayvan) Küçük boyuttalar, sağ kalmak için, daha doğrusu sağ kalma şanslarını arttırmak için sürüler halinde yaşıyorlar. Sürü halinde yaşayan hayvanları, onlarla ilgili yapılan belgeselleri bilirsiniz. Sürü oldukları vurgulanır vurgulanmaz konu, aralarındaki müthiş sosyal yapılaşmaya geliyor. Evet, bu fareler arasında da üst düzey bir sosyal yapılaşma var.

Bir nöbet tutma sistemleri var mirketlerin. Sürüdeki her birey, kendilerine sıra geldikçe, belli bir süre nöbet tutuyor, gözcülük yapıyor. Gözcüler belli aralıklarla “Sorun yok. Her şey yolunda…” manasında bir ses çıkarıyorlar ve bu yolla sürünün kalanını bilgilendiriyorlar. Gözcülerden birinden ses gelmediği takdirde mirketler, bir tehlike olabileceğini düşünüp temkinli davranmaya başlıyorlar.

Bu yazıyı yazdığım şu sırada sevgilim sınav döneminde, deli gibi çalışıyor (“sevgilim” dedim, beni sevgili olarak seçebilen birinin bir akli dengesi olduğunu mu zannediyordunuz?), haftaya da final sınavına girecek. Bu yüzden çok sancılı bir dönemden geçiyoruz. Çünkü hiçbir zaman “Okumadığım konu kalmadı. Her şey yolunda…” mesajı gönderemiyor beynine. “Bak şunu iyi bilmeme rağmen hemen cevaplayamadım. Sınıf tekrarı yapacağım.” diye düşünüyor sadece. Evet, onun bu kuruntulu hali biraz aşırı bir durum, tabi ki sınıfta kalmayacak, ama aslında birçoğumuz onun gibiyiz. (insanları kastediyorum)

Neden mutlu olamıyoruz? Çünkü hayatta mutsuz olmamıza sebep olacak birçok şey var. Yanlış cevap! Doğru cevap, doğru düşünemiyor olmaktı. Beynimize göndereceğimiz mesajlarımızı seçerken, elimizdeki verileri berbat bir elekten geçiriyoruz. Bu konuda bir firavun faresi bile olamıyoruz. Onlara bakın. Sürüyü genellikle aynı mesajla uyarıyorlar. Sürünün beklentisi bu, almayı beklediği mesaj bu: “Her şey düzgün gidiyor.” Biz insanlarsa her an her saniye “Şöyle bir sorun çıktı!” mesajını duyma beklentisiyle yaşıyoruz. İşte bu yüzden mutlu olmakta, pek de başarılı olamıyoruz.