Bir gün yine karamsarım, yine kendi halimde geziyorum sağda solda, en rahat yere, amfime attım kendimi. Sıramın yanında yerde bir beyaz önlük, düşmüş, kaldırıp sıranın üstüne koyduydum. Sonra gömdüm kafamı sıraya, uyku uyanıklık arasında gezinmeye başladım. Önlüğün sahibi geldi sevgilisiyle. Çok cıvık bir ilişki… Gelecekte, sevdiğime vermeyeceğim bir tarzda ilişki… En azından tanıdık başka gözler önünde. Neyse… “N’olmuş burada ya? Her şey yerde…” Önlüğün yanında başka şeyler de düşmüş anladığım kadarıyla ama fark etmemiştim. Birkaç saçma salak laf edildi, doğruldum. “Önlüğün yere düşmüştü, kaldırdım.” dedim. “Önlük yerdeydi, sen kaldırdın, öyle mi? Ha…” Tam sözleri hatırlamıyorum ama bana suçluluk yükleyen bir tonu, bir imayı barındırıyordu içinde. Laf olsun diye bile teşekkür yoktu içinde. O gün bugündür o herif dünyadaki en adi insanlardan biridir benim için. O güne kadar dikkatimi çekmeyen, sevgilisiyle arasındaki ilişkisi tiksindirir artık beni. Söylediği sözler saçma, yersiz, aptalca gelir.
İnternette geziniyordum, bir gönderi ilişti gözüme, bir söz, sanırım ünlü olan birinin sözü. Beğenmedim. Güzel değildi söyleyişi ama ona değil, içeriğine takılmıştım. Gönderinin altındaki yorumlara baktım, hep tanıdığım insanlar, sanal bir arkadaş ortamı… Yazdım bir şeyler, aslında yazdıklarım temelde ciddi şeylerdi ama araya fazlaca Cemlik (sululuk ve ciddiyetsizlik) sıkıştırmıştım. Bir cevap geldi gönderinin sahibinden. Söyleyeni tanımadan yorum yapamazmışız sözle ilgili. Özel mesaj gönderdiğimde de beni tatmin etmeyen cevaplar aldım. Çok kızdım. Hatta blogda bir yazı yazdım konuyla ilgili. Günler geçti, karşılaştık. Selam verdi, etrafıma baktım, hep tanıdığı insanlar, bir arkadaş ortamı. Ben cevap vermesem de fark etmezdi, görmezden geldim, geçip gittim. Fark etmiş. Sonraki bir arada, ben kantin sırasındayken geldi yanıma. O günkü olaya takılıp takılmadığımı sordu, ona selam vermediğim için kırıldığını söyledi. Çok güzeldi. Huyumdur, her kızda gözüm varmış, çapkın biriymişim gibi davranırım. Ama o benim saygımı kazandı, artık çok başka bakıyorum ona. Bizim amfiden biri daha vardı bu seviyeye erişmiş, iki oldular.
“Önlük yerdeydi, sen kaldırdın, öyle mi? Ha…”
“Ben selam verince geçip gittin, alındım Cem.”
Tek bir cümle adamı rezil de edebiliyor vezir de. Ya da benim doğam çok değişken…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Söyleyecek sözün varsa sen de paylaş.