Sürekli siyahlar içindeki -siyah bir hırka, pantolon ve ayakkabılar ve siyah bir gözlük- beyaz tenli mavi gözlü Hakan… Bu haliyle kara kaplı, beyaz yapraklı, sayfalarına mavi mürekkepli kalemle yazılar yazılmış bir defter gibi. Ama -güneş gözlüklerinin de yardımıyla- kimsenin okumasına izin vermiyor.
Yıllar önce kaybettiği kız ve daha çok da kendisi için yas tutuyor, her hafta canını aldığı onlarca suçlu için değil. Canavar diyorlar ona, oysa bir süper kahraman gibi kuralları var: Sadece katiller, tecavüzcüler ve işkenceciler. Başkaları umurunda değil.
Sevdiği kızı kader alıp götürmüş ondan. O’nu kaybettiğinden bu yana sadece rüyalarda bir araya gelebiliyorlar. Uyku o kadar tatlı ki uyanamamaktan korktuğu için uyumaz olmuş Hakan; üstelik birkaç gün de değil, birkaç yıl boyunca. İntikamını alacağı gün gelmeden de uyku yok Hakan’a.
Peşinde dolanan ölüm, ona sonsuz uyku sunuyor olsa da beklemek zorunda. Hakan’ın kapatacak birkaç hesabı daha var. Sonra alsın onu, ne yaparsa yapsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Söyleyecek sözün varsa sen de paylaş.